Vertaling uit het Engels van de grondteksten
van de Genootschap ‘Volwassen Kinderen van Alkoholisten’
Volwassen
Kinderen van Alkoholisten
Het Probleem
Velen
van ons merkten dat we een aantal gemeenschappelijke kenmerken hadden, omdat we
opgegroeid waren in een alcoholisch gezin.
We begonnen
ons geisoleerd te voelen, en weinig op ons gemak met
andere mensen, in het bijzonder met authoritaire
personen. Om ons zelf te beschermen, werden we allemansvrienden, zelfs als we daarbij onze eigen identiteit
verloren. Desondanks ervaren we persoonlijke kritiek als bedreigend.
We
werden zelf alcoholist, trouwden een alcoholist, of beide, of we vonden een
andere dwangmatige persoonlijkheid, zoals workaholic, om op die manier te
voldoen aan ons ziekelijke verlangen naar verlatenheid.
We
stonden als slachtoffers in het leven. Vanuit ons overontwikkelde
gevoel voor verantwoordelijkheid, hielden we ons liever bezig met anderen dan
met onszelf. We voelden ons schuldig als we op ons eigen gevoel afgingen, en
gaven daarom liever toe aan de wensen van anderen.
We
waren afhankelijke persoonlijkheden, doodsbang om ooit verlaten te worden. We
deden zo’n beetje alles in onze relaties, om emotioneel niet alleen gelaten te
worden. Keer op keer kozen we onzekere relaties omdat dat overeenkwam met onze
ervaringen van toen we opgroeiden met alkoholische
ouders.
Alcoholisme
is een gezinsziekte, en we namen kenmerken van de ziekte over, ook als we zelf
nooit gedronken hebben. Toen we klein waren, leerden we om onze gevoelens niet
te uiten. Die gevoelens houden we nog steeds verborgen. Als gevolg hiervan
halen we liefde en medelijden door elkaar.
We
hebben de neiging om juist te houden van mensen, die we zouden kunnen redden.
Om
het ons zelf nog moeilijker te maken, waren we verslaafd aan spanning in al
onze bezigheden,
en
we verkozen chaos boven werkbare toestanden.
Dit
is een beschrijving, niet een veroordeling.
Het
lijkt erop, dat we een aantal gemeenschappelijke eigenschappen hebben, omdat we
in een alcoholisch gezin opgegroeid zijn:
1. We raakten geisoleerd
en bang voor mensen en autoriteit.
2. We zorgden er altijd voor dat we instemming
van anderen hadden, en we verloren onze eigen identiteit daarbij.
3. We zijn bang voor boze mensen en persoonlijke kritiek.
4. We werden alcoholist, trouwden een alcoholist,
of beide, of we vonden een andere dwangmatige persoonlijkheid, zoals
workaholic, om op die manier te voldoen aan ons ziekelijke verlangen naar
verlatenheid.
5. We zitten in een slachtoffer-rol,
en dat is ook wat we aantrekkelijk vinden in onze verhoudingen op het gebied
van liefde, vriendschap, en carriere.
6. We hebben een overontwikkeld
verantwoordelijkheidsgevoel, en we maken ons liever zorgen om andere mensen,
dan om onszelf. Op die manier hoeven we niet te veel naar onze eigen fouten en
verantwoordelijkheden te kijken.
7. We voelen ons schuldig als we voor onszelf
opkomen, en daarom geven we liever toe aan de wensen van anderen.
8. We zijn verslaafd aan opwinding en angst.
9. We verwarren liefde met medelijden, en we
hebben de neiging om te houden van mensen waar we eigenlijk medelijden mee
zouden moeten hebben, en die we zouden kunnen helpen.
10.We hebben
de gevoelens van onze traumatische jeugd weggestopt. We raakten steeds verder
bij ons gevoel vandaan. We weten niet hoe we onze gevoelens moeten uiten, omdat
dat zo’n pijn doet. Dit geldt ook voor positieve gevoelens zoals vrolijkheid en
blijheid. Dat we zo ver bij ons gevoel vandaan staan, is één van onze meest
basale ontkenningen.
11.We hebben
een vernietigend oordeel over onszelf, en we hebben weinig gevoel van
eigenwaarde.
12.We zijn
afhankelijke persoonlijkheden, en we zijn als de dood om ooit verlaten te
worden. We doen haast alles om vast te houden aan een relatie, om niet die
afschuwelijke gevoelens van verlating te hoeven ervaren. Dit komt omdat we met
zieke mensen leefden die emotioneel er nooit voor ons klaar stonden.
13.Alcoholisme
is een gezinsziekte en we namen de kenmerken van die ziekte over, zelfs als we
zelf niet zijn gaan drinken.
14.We reageren
op anderen in plaats van zelf initiatief te nemen.
15.Volwassen
kinderen van alcoholisten voortdurend vragen zich af wat normaal is.
16.Het kost
ons moeite om lol te hebben.
17.We nemen
ons zelf veel te serieus.
18.We hebben
moeite met intieme relaties.
19.We zijn
voortdurend op zoek naar bevestiging en goedkeuring.
20.We voelen
ons vaak anders dan anderen.
21.We zijn of oververantwoordelijk,
of juist overonverantwoordelijk.
22.We zijn
uiterst loyaal, ook als de bewijzen zich opstapelen, dat loyaliteit onterecht
is
23.We hebben
de neiging om onvoorwaardelijk keuzes te maken, zonder serieus na te denken
over alternatieven of de mogelijke gevolgen ervan. Dit gedrag lijdt tot
verwarring, zelfhaat en verlies van controle over onze omgeving. De uitkomst
is, dat we nog meer moeite moeten doen om de rommel naderhand op te ruimen, dan
wanneer we vanaf het begin alternatieven en gevolgen zouden hebben beschouwd.
24.We denken
dat we meer moeilijkheden met seksualiteit hebben dan de gemiddelde bevolking.
25.We willen
graag onmiddellijk beloond worden, niet later.
26.We zijn erg
gevoelig.
Dit is een beschrijving, niet een veroordeling.
De oplossing is om je eigen
liefhebbende ouder te worden
Naarmate
je je meer thuis voelt bij Volwassen Kinderen van Alkoholisten,
zul
je ervaren wat een vrijheid het geeft om je pijnen en angsten te kunnen uiten.
Je zult jezelf bevrijden van de schade en schande die overblijfselen zijn uit
het verleden. Je zult eindelijk volwassen worden en niet langer beheersd worden door je kindertijd. Je zult het kind in
jezelf ontdekken, en leren om van jezelf te houden en jezelf te aanvaarden.
Het
herstel begint zo snel we ons isolement durven te verbreken. Gevoelens en
weggestopte herinneringen zullen terugkeren. Door onze weggestopte verdriet
geleidelijk los te laten, sluiten we langzaam het verleden af. We leren om met
tederheid, humor en respect onze eigen ouder te zijn.
Dit
proces doet ons inzien, dat onze biologische ouders alleen maar het werktuig
waren voor ons stoffelijke bestaan. Onze echte ouder is een Hogere Macht Die
sommigen van ons God noemen, en die we geleidelijk leren kennen door toepassing
van de Twaalf Stappen.
Dit
zijn de acties waardoor we herstellen: We gebruiken de stappen, de
bijeenkomsten en de telefoon. We delen onze ervaring, kracht en hoop met
elkaar. We leren om per dag onze ziekelijke wijze van denken te verbeteren.
Geleidelijk zien we in, dat onze ouders niet langer verantwoordelijk zijn voor
wie we vandaag de dag zijn. We zullen vrij zijn om gezonde beslissingen te
nemen en om zelf initiatief te nemen, in plaats van slechts te reageren op wat
anderen doen.
Van
pijn gaan we via herstel naar het bieden van hulp. We zullen een gevoel van
heelheid en harmonie ervaren, zoals we nooit voor mogelijk hebben gehouden.
Door
regelmatig naar bijeenkomsten te gaan, zul je het alcoholisme van je ouders
zien voor wat het is: Een ziekte waar je als kind mee besmet raakte en waarvan
je nu nog de gevolgen ondervindt. Je zult leren om goed voor jezelf te zijn en
om in het heden te leven. Je zult de verantwoordelijkheid over je eigen leven
op je nemen en je zult je eigen liefhebbende ouder worden.
Dit
hoef je niet in je eentje te doen. Kijk om je heen, en je ziet anderen die
weten hoe je je voelt. We voelen met je mee, en
moedigen je aan. We vragen van je dat je ons aanvaardt, zoals wij jou
aanvaarden.
Dit
is een spiritueel programma, gebaseerd op actie. Naarmate je je beter gaat voelen zul je veranderingen merken in al je
verhoudingen, in het bijzonder die met je Hogere Macht, jezelf, en je ouders.
Literatuur:
1)
T. Hellsten, Een nijlpaard in huis (Van Holkema & Warendorf, 2002),
2) P. Cuijpers & L. Bolier, Drankjewel. Een zelfhulpgids voor volwassen kinderen van probleemdrinkers (Trimbos-instituut, Utrecht, 2001)