EEN
KIJKJE OP HET ALKOHOLISME
1) Alkohol is een voedsel bij
maaltijden, een genotmiddel bij feesten, en een geneesmiddel te vinden in veel eliksiren en preparaten. Slechts een minderheid van de
mensheid kan verslaafd raken aan de alkohol. Het
procent van alkoholverslaafden verschilt van
werelddeel tot werelddeel, van ras tot ras. Dat alkohol
ook een voedsel is, en dat slechts een minderheid aan de alkohol
verslaafd raakt, onderscheidt alkohol en alkohol-verslaving van andere verslavende middelen. (rond
10 procent raken verslaafd aan de alkohol; 25 % aan
kalmeringsmiddelen; 70 % aan morfine; 100 % aan heroine.)
2) Alkoholverslaving wordt ook
met het oudere woord ''alkoholisme'' beduid.
Alcoholisme is een, primaire, erfelijk bepaalde, chronische, progressieve, en mogeljk dodelijke ziekte die gekenmerkt is door:
a) toenemende of alreeds bestaande hoge tolerantie voor alkohol (waarbij de meeste alkoholisten
veel meer alkohol kunnen drinken dan niet-alkoholisten, en zonder erg dronken te lijken);
b) lichamelijke en geestelijke hunkering naar alkohol die in de loop van de ziekte steeds sterker wordt;
c) dwangmatig en onbeheerst alkoholgebruik;
d) mogelijke ontwenningsverschijnselen - die verschillend
zijn bij de verschillende stadia van de ziekte en waar de intensiteit van
varieert van een vervelend angstgevoel tot delirium tremens
- en die soms levensgevaarlijk kunnen zijn, i.h.b. in het laatste stadium;
e) episoden van geheugenverlies (‘blackouts’);
f) het onvermogen - bij de ene alkoholisten
- om niet te drinken, en dus, te stoppen;
g) het onvermogen - bij andere alkoholisten
- om de hoeveelheid alkohol te beperken en de duur
van hun drinken te voorspellen nadat zij begonnen zijn, en van de alkohol af te blijven nadat zij weer gestopt zijn;
h) het blijven drinken ondanks de nare gevolgen ervan;
i) eenzaamheid, depressie, zelfmoordgedachten, financiële
moeilijkheden, werk- en relatieproblemen, die de schadelijke gevolgen zijn van
langdurende alkoholverslaving;
j) ontkenning dat men aan de drank verslaafd is en dus
ziek;
k) in het laatste stadium van de ziekte - afnemende
tolerantie voor alkohol en het daardoor ontstaan
voortdurend dronkenschap;
l) in het laatste stadium - ernstige lichamelijke schade
aan zenuwenstelsel, hersenen, hart, lever, alvleesklier, keel, mond, nieren,
longen, ogen, botten en spieren;
De ziekte kent drie stadia. De kenmerken van de ziekte
ontstaan geleidelijk en worden erger naarmate de ziekte ontwikkelt. Tolerantie
voor grote hoeveelheden alkohol is aanwezig al in het
eerste stadium van de ziekte, meestal vanaf het begin, of ontstaat vrij snel na
het begin van het drankgebruik, en wordt beschouwd dus als aangeboren. In het
eerste stadium drinkt de alkoholist omdat hij zoveel
kan drinken zonder dronken te worden, en omdat de werking van alkohol op hem sterk verslavend is, en dus als positief
ervaren wordt. Duidelijk herkenbare ontwenningsverschijnselen ontstaan meestal
pas in het tweede of derde stadium, en niet bij alle alkoholisten.
Episoden van geheugenverlies komen voor in het tweede stadium, soms al in het
eerste. In het tweede stadium drinkt de alkoholist
omdat hij er een lichamelijke behoefte aan heeft. Hij functioneert beter als
hij genoeg gedronken heeft, en slechter als hij niet genoeg gedronken heeft.
Pas in het laatste stadium komen er ernstige lichamelijke en geestelijke
bijaandoeningen voor. In het laatste stadium drinkt de alkoholist
om de ontwenningsverschijnselen te genezen. Maar in dit stadium is het
slachtoffer zo verslaafd en zo ziek tegelijk, dat hij nooit genoeg alkohol binnen kan krijgen om helemaal uit de
ontwenningsverschijnselen en uit de depressie te komen. In dit stadium -
vanwege de erbarmelijke toestand van zijn lichaam en geest - neemt zijn
tolerantie voor alkohol meestal af, of is die zeer
onvoorspelbaar, terwijl zijn behoefte aan alkohol is
groter dan ooit.
Het slachtoffer van de ziekte zal niet alle mogelijke
kenmerken van de ziekte hebben,
en kan kenmerken die typerend zijn voor een later
stadium, alreeds in een eerder stadium van de ziekte vertonen.
3) Het alkoholisme is vooral in
Denemarken, Zweden, Engeland, Rusland en de Verenigde Staten van Amerika
onderzocht, en van uit dat laatste land krijgt men de meest recente kennis over
het alkoholisme.
4) Stellen we voor de volgende types:
a) Bart drinkt van jongs af en dagelijks, in een milieu
waar iedereen alkohol drinkt, en raakt, als het ware,
om geen enkele reden verslaafd aan de alkohol.
Jarenlang vertoont hij hoge tolerantie jegens alkohol:
hij kan veel alkohol drinken zonder dronken te
lijken. Later toont hij steeds ernstigere ontwenningsverschijnselen bij het
wakker worden en begint 's morgens te drinken. Soms gebruikt hij
kalmeringsmiddelen om de alkohol te versterken en de
ontwenningsverschijnselen te genezen. Hij kan niet stoppen met het drinken; hij
moet zijn dagelijkse dosis binnen krijgen. Zijn leven draait om de alkoholverslaving en wordt gekenmerkt door de gevolgen
daarvan. Hij wordt ernstig ziek, zowel lichamelijk als geestelijk. Hij is
voortdurend neerslachtig en angstig en denkt vaak aan zelfmoord. Elke dag heeft-ie buikloop en andere lichamelijke klachten. Hij kan
niet zonder alkohol leven, maar kan ook niet meer met
alkohol leven. Zijn tolerantie jegens alkohol neemt af en hij is vaak dronken. Hij is niet meer
altijd in staat te gaan werken, en blijft steeds vaker thuis. Er gebeuren
allerlei ongelukken. Er beginnen de opnames in het ziekenhuis, behandelingen,
ontwenningskuren. Eindelijk ziet hij de dood voor de ogen. Maar toch drinkt hij
door. Hij is aan de alkohol volledig verslaafd. Hij
is alkoholist.
b) Jan begint als tiener te drinken en wordt eerst een
gelegenheidsdrinker: hij drinkt bij ieder feest en zoekt steeds meer en meer
feesten om te mogen drinken. Later drinkt bij voorkeur in de kroegen, omringd
door andere ''stevige drinkers''. In de loop der tijd drinkt hij steeds meer en
vaker desondanks de steeds naarder wordende gevolgen ervan. Om zijn leven weer
in orde te stellen stopt hij tijdelijk met het drinken - dagen, soms weken of
maandenlang, maar begint telkens weer. Wanneer hij maar begint te drinken, moet
hij blijven drinken totdat zijn organisme genoeg heeft gekregen, dan stopt-ie weer. Dat kan een avond duren, dat kan drie dagen,
drie weken of drie maanden duren. Hij kan de hoeveelheid alkohol,
de duur van zijn drinken, en de gevolgen ervan niet beheersen. Ook dit is een
kenmerk van lichamelijke verslaving. Hij is machteloos over de alkohol. Hij is alkoholist.
c) Mustafa is een moslim die in eigen land nooit alkohol gedronken heeft. Als twintigjarige emigreert hij
naar Duitsland. In het begin houdt hij zich aan de voorschriften van zijn
godsdienst en gebruikt geen alkohol. In de loop der
tijd raakt hij in de moeilijkheden: hij voelt zich buitengesloten,
neerslachtig, angstig, en wanhopig. Zijn Duitse vrienden raden hem aan om samen
een borreltje te nemen. Dat doet hij. De alkohol
neemt al zijn nare gevoelens weg en vrolijkt hem op als nooit daarvoor. Hij kan
dat prettig gevoel niet meer vergeten en gaat steeds vaker uit met zijn Duitse
vrienden drinken. Door de alkohol krijgt hij veel
meer problemen dan hij al had, toen hij met het drinken begon. Nu wordt hij
gewelddadig iedere keer die hij drinkt, en belandt af en toe of in het
ziekenhuis of in de gevangenis. De laatste keer dat hij in de gevangenis
belandt moet hij er een week lang verblijven zonder te mogen drinken, en daar
ervaart hij voor het allereerst verschrikkelijke ontwenningsverschijnselen. Hij
is aan de alkohol verslaafd geraakt, zonder dat te
beseffen. Hij is alkoholist.
Wat hebben deze drie types gemeens?
Alle drie zijn verslaafd geraakt aan de alcohol omdat zij
de aangeboren neiging genetisch geërfd hebben, om vroeg of laat aan de alcohol
verslaafd te raken als zij om welke reden dan ook - of ook zonder reden -
alcohol zullen beginnen te gebruiken. Niet de reden of gebrek aan reden bepaalt
het ontstaan van het alkoholisme, maar de genetische
neiging om verslaafd te raken aan alkohol, de
beschikbaarheid (aanwezigheid) van de alkohol zelf,
en het onschuldig gebruiken daarvan. Voor iedere alkoholist
die om een bepaalde reden begonnen is alkohol te
gebruiken, is er een niet-alkoholist die precies om
de zelfde reden begonnen is te drinken. Maar de alkoholist,
naarmate hij steeds sterker verslaafd raakt, drinkt niet meer om de ene of
andere subjektieve reden (bijvoorbeeld, omdat
iedereen om zich heen drinkt, om de spijsvertering te vermakkelijken,
om te ontspannen, om te vieren, om de bloedomloop te verbeteren, om in slaap te
vallen, enzovoorts), maar alleen om de lichamelijke en geestelijke behoefte aan
alkohol te bevredigen. Die lichamelijke behoefte aan
en hunkering naar alkohol zal een niet-alkoholist
nooit ervaren, en zo zal de niet-alkoholist de alkohol altijd om zijn subjektieve
redenen blijven gebruiken.
5) Conclusie: Niemand kiest ervoor om verslaafd te raken
aan de alkohol en zo alkoholist
te worden. Integendeel, alkohol kiest zijn
slachtoffers. De enige oplossing is de alkoholist te
helpen te herstellen, door hem te overtuigen dat hij inderdaad verslaafd is,
dat zijn verslaving en de gevolgen daarvan steeds erger zullen worden, dat hij
hulp en steun nodig heeft om van de alkohol af te
komen en blijven. Een leven van volledige onthouding van alkohol
is noodzakelijk en mogelijk. Het leven van de herstellende alkoholist
zal niet meer om alkohol draaien, maar zal steeds
normaler worden en een steeds rijker inhoud verkrijgen, totdat hij volledig
hersteld is. Maar zijn herstel zal altijd van de voorwaarde afhangen, dat hij
geen druppel tot zich neemt, want het eerste slokje kan de verslaving weer tot
leven herroepen. En men weet nooit of een volgende poging om te herstellen zal
lukken.
Geraadpleegde literatuur: Under the influence. A guide to the myths
and realities of alcoholism.
Om een recensie van dit boek te lezen: http://www.lakesidemilam.com/uti.htm
Om dit boek in Nederland te bestellen: http://www.nl.bol.com/
by James R. Milam & Katherine Ketcham
Adviesprijs: € 10,56 bol.com prijs: € 9,50 U bespaart: 10 %
5-7 werkdagen Paperback | Bantam Books | USA Edition | 1984 ISBN:
0553274872